Suriye İç Savaşındaki Afganlılar: İran Hazara Fatımiyyun Tugayı

Özet

Eski Sovyet Cumhuriyetlerinde bağımsızlık sonrası dönemde iktidarda kalmaya devam eden Sovyet Nomenklatura sisteminin bakiyesi olan kadroları tasfiye etmek için başlatılan Renki Devrimler’in yansımaları ilk olarak Arap Baharı olayları kapsamında Tunus’ta ortaya çıktı. Tunus’ta başlayan bu istikrarsızlık dalgası 2011 yılında Suriye’ye de ulaştı. Ülkede başlayan halk ayaklanması baskıcı Esed rejiminin geleceğini tehlikeye soktu; rejimin yönetme gücünün kaybolmaya başlaması sonucunda Esed rejimi özellikle kırsal bölgelerde kontrolü kaybetti. Suriye rejiminin Ortadoğu’daki en önemli destekçilerinden birisi olan İran ülkedeki bu kötü gidişatı durdurmak için Esed rejimine örtülü destek sağlamaya başladı. Bu destek sayesinde İran, Irak ve Suriye’den geçerek Lübnan’da Akdeniz’e ulaşan kara köprüsünün varlığını güvenceye almaya çalışıyordu. Ancak Suriye muhalefetinin başarısı Esed rejimi ile İran’ın kara köprüsünü tehdit ediyordu. İran’ın kurduğu bu kara köprüsü stratejik açıdan hayati önemde idi çünkü bu yolla İran, İsrail’i Lübnan ve Filistin’de meşgul eden kendisine yakın gruplara personel ve malzeme desteği sağlayabiliyordu. Ancak İran’ın sağladığı örtülü destek yeterli olmadı. Bunun üzerine İran Suriye’deki dahlini arttırmak ve Devrim Muhafızları ve Kudüs Gücü gibi resmi güçlerini seferber etmek zorunda kaldı. Bu resmi güçlere ek olarak, İran Şii gönüllüleri de seferber etme yoluna gitti. İran, Irak’ta bir hava saldırısı sırasında öldürtülen Kasım Süleymani tarafından geliştirilen ve İran dışındaki başka ülkelerden devşirilen Şii gönüllülerin İran adına vekâlet savaşlarında kullanılması stratejisi kapsamında, Afganistan’ın sahipsiz topluluklarından birisi olan Afgan Hazaraları Suriye’de kendi namına savaştırmaya başladı.